przez okno wchodzi
powoli ...
leniwie
oczy mruży
prószy garstką jesieni
w koc wtula
zmoknięte włosy
przytula
rąbek poduszki
złoci papierowe tapety
coś nuci
szeleści
pieści
języczek ognia
wzrok wiesza
na dłoni
liczy
papilarne zwoje
we dwoje przytuleni
czytają z liści
słowa
niemy
przemówił alfabet
promieni
się świecą
w czerwonym winie
kropla
zawisła na ustach
nocne gusła
pomrukują
z kącika pokoju
ukryta
wyrasta cisza
znikła godzina
świat
zaziewał
śpi królewna
przez okno wchodzi
piękna
kobieta
we włosach
wpięty welon
wiatr
przykrył pola
nicią pajęczą
sople nawlekają gwiazdy
Vivaldi gra
bal rozpoczęty
dźwięki
ścielą
miękki puch
opada
królowa śniegu
wróciła
zapętlił się czas
niedziela
