wkurzony na niespełnienia ogłaszam
stan wojenny na obszarze moich marzeń
dopiero teraz ze spokojem
nienazwane nazywam kiczem
wieczorem
przy kominku przełknę koktajl
ze śliwkowych róż
tych których nie przyjęłaś
w dotyk poskładam kilka cichych szeptów
odziany w kwiaty kolorowe od wiosny
oknem otwartym na wszystkie światy
usiądę w bujanym fotelu
i kolejny raz się nie oprę
przyjdziesz nagością uzbrojona w siebie
na wprost barykady przebijesz myśli
nową perturbacją przy koksowniku
ogrzejemy dłonie końcem końców
ciepło znów oddając pragnieniom
chciał nie chciał przyjdzie nowe
aczkolwiek wygięte
w chińskie osiem stare uparte
nie chce odejść zostawić w spokoju
wyłazi każdym kurzem
choćbyś wycierała po stokroć
wciąż gnasz popędzając wyobraźnię
zatrzymaj się na czas dobrze zastanów
zanim powiesz jutro
nie potrafię udawać z dnia na dzień
jeśli będę
to tylko uzależniony
i tylko naprawdę
