próbowałem negocjować
żeby ugrać coś dla siebie
postać z którą rozmawiałem była dosyć smutna
raczej to ja grałem rolę błazna
wstęp jak zwykle
co u ciebie słychać
jaka pogoda
każde z nas wiedziało że nie chce o tym słuchać
no ale cóż
musi być kultura
tym bardziej że w garniturach
zaproponowała czarną
wiedziała że nie słodzę
skąd
nie wiem
może spotkała mnie już gdzieś po drodze
na jakimś przystanku
albo gospodzie
diabli wiedzą
wiedza bezużyteczna
fakt
była poinformowana a informacja skuteczna
postawiła warunki
dość precyzyjne
punkt po punkcie wytłuszczoną trzcionkom
nawet całość przeczytałem
cholera wie po co
wiedziałem czego dotyczy
sprawa od dawna znana
wystarczy podpis
albo zwykła parafka
i sprawa zamknięta
jednak
było coś jeszcze
czego nie rozumiałem
a co później
wyrosło między słowami
ale o tym później
lubię pogadać zwłaszcza do ściany
miała oczy zwieszone
gapiła się na palce
które jak metronom wybijały rytm
przelatującego czasu
dość długi płaszcza
sam w takim chodziłem
kiedy jeszcze wierzyłem
że harmonijka dotknięta do ust
musi wygrać taką melodię
po której łzy lecą ciurkiem
a panny wodociągiem
osoba ta miała też przedmiot
pamiętam go z obrazu Malczewskiego
stał przy wyrzeźbionych koniach
patrzących z oparcia krzesła
powinien wywołać jakąś reakcję
choćby strach
czy zamyślenie
przecież świecił zimną stalą
i miał jeszcze zimniejsze cienie
jakoś dzisiejsze czasy
wpędziły mnie w wyrozumiałość
dla snobistycznych detali
tyle ich widziałem że w skali Celsjusza
zabrakło by rtęci
ominąłem więc wzrokiem
a mógłbym nawet przysiąc
że miałem go przy sobie
na wysokości kolan
ściśniętych tak mocno
nie
lepiej to pominę
zarzynana świnia jest dalej od noża
nisz przestrzeń między nimi
kiedy mówiła głosem praktycznym do bólu
obgryzione paznokcie i efekt motyla
stało się takim wash and go dla ciała natartego duszą
o ile jedno i drugie jeszcze istnieje
teraz to nawet nie wiem
tak mnie wzięło
gorzej niż sraczka
bez słowa wyszedłem
chciałem więcej zarobić
no cóż
biedak w swoim świecie się rządzi
dla niej to splunięcie na urok kota
no ale cóż ważne że nie dzisiaj
ponownie się zobaczymy
oby
przecież może wykorzystać
drobnym drukiem spisane przyczyny
Śmierć
tak miała na imię moja rozmówczyni
piękna istota
choć na nią nie patrzyłem
bo jak że inaczej mówić o kobiecie
która przymyka powieki
przyjmując przez dwadzieścia cztery godziny
codziennie
przez wieki
