Do Pałacu Hołubników Śmierci .
Ściany skryte pod malowideł kotarą
i łańcuchem Salomonowej Pieczęci .
W pierwszej kwadrze księżyca
Minervalska dłoń, świec ognie rozkrzewiła
By rozjaśnić twarze nasze
Aby przyćmić nieobecne spojrzenia
Duszyca
Ją, przeto Książe Jeruzalem Olśnił
w najwyższym swym blasku .
Gdy pieśń tysiąca wrzasków
Rozbiła Umysłu Zwierciadło na setki
małych części ,
Gdy wyzwolić mnie zechciała z więzów
Z materialnego potrzasku
Ujrzałem jak wiele mnie
mieszkało we mnie ...
Wtem
Rozbrzmiał Głos
Lecz nie uszami dobyty
Rozbrzmiał Głos
Lecz nie językiem spowity
Poprowadził mnie
Pośród mroku otchłani
Pośród niewidocznych drzewiej ścieżek
Wprowadził : Starymi, zbutwiałymi Drzwiami .
Do pewnej Sali
Ściany wciąż tam zakryte pod malowideł kotarą
lecz Salomonowej Pieczęci już nie dostrzegłem .
Czaszek krąg zdobił środek podłogi .
Uśmiechające się jednolite oczodoły
Powiedziały mi ,eże każdy kto przekracza już pewne progi
Jest taki sam
Jest taki sam
Bogaty i Ubogi .
Uśmiechy podpowiedziały mi, eże na krańcu Pamiętania
Dochodzi do odkrycia
Do Zrozumienia ...
Zagadki Egzystowania
Lecz wszedłszy po dziurawych niczym pamięć starca schodach
Spotkałem zbłąkane nieme dusze
próbujące wypowiedzieć jakieś słowa .
Spojrzawszy głębiej w ich martwe oczy
Pojąłem :
Czasem ci ,co wolności nazbyt szukają
Kajdany odnajdują
Chłodnym obyciem i arogancką postawą
nie oglądają się za sobą
Przychodzi taka chwila
Przychodzi taki moment
Kiedy chciałbyś uronić łzę
Ale nie możesz
Kiedy chciałbyś zetrzeć uśmiech ze swoich ust
Ale nie możesz
Przychodzi taka chwila
Przychodzi taki moment
Kiedy chiałbyś zawrócić
Kiedy chciałbyś
Ale nie możesz ...
Siedząc w ciasnej celi
Patrzasz na zdjęcie .
Tej jedynej o której dawno temu
pamiętać nie chciałeś .
Choć na sekundę chwycić tą ramkę
przytulić do siebie ...
nie możesz .
Dłonie z mgły nie pozwalają .
I wtedy chciałbyś gorzko zapłakać .
Nie potrafisz .
Zaryczeć z bólu,niby Lew !
Niemożliwe .
Roztrzaskać wszystko dookoła !
Niewykonalne ,o Istoto Mgielna .
Paść z rozpaczy i skonać .
Jak ? skoro nawet zasnąć ci już nie będze dane ...
W końcu przeciąć sobie błękitne linie ...
Nie możesz .
Pozostaje ci czekać kolejne wieki
Nie wiadomo na co
ale wiadomo dlaczego .
Z tego Pałacu nie ma Drzwi dla ciebie
Z tego Pałacu nie ma okiennic dla ciebie
Ani światła
Ani Nadziei .
Jeno ból i cierpienie
Jeno żal oraz zapomnienie .
Świece dogasały już, w momencie mojego powrotu .
Nie mogłem wiedzieć kto wtedy uśmiechał się do mnie
pustymi oczodołami najmocniej
Ale wiedziałem ... kto będzie cierpiał najbardziej .
