poza ludzkim wzrokiem
stąpa wilk samotny
wolno krok za krokiem
patrzy gdzieś z daleka
robi łzawe oczy
i w swym zimnym życiu
znów samotnie kroczy
stanie czasem bliżej
spojrzy z wielkim smutkiem
będąc już na zawsze
samotnym wyrzutkiem
idzie bezustannie
stając gdzieś na chwilkę
znam go tak dokładnie
bo jestem tym wilkiem...