Siódmego dnia odpoczywał .
Następnie - w poniedziałek - stworzył kobietę ...
Od tego czasu już nikt nigdy nie zaznał spokoju
Historia znana do znudzenia.
Było to w szóstym dniu tworzenia
świata, gdy z coraz większym trudem,
widząc, że dzieła psu na budę
raczej sie zdają, niż dla niego
Bóg postanowił: - dość mam tego!
Pamiętam, było to w sobotę.
Rzekł: - skończę dziś już tę robotę
i by uwieńczyć moje drama,
to wykreuję tu Adama.
Niech sobie życie ma swawolne.
Jutro niedziela, biorę wolne.
A że sobota to dzień krótki,
wypiję jeszcze kwartę wódki
i po tygodniu mego znoju
odpocząć wreszcie chcę w spokoju.
Jak postanowił, tak i zrobił .
Robotę skończył, przysposobił
wygodne łoże, poduch wiela,
i odpoczywa, wszak niedziela .
Adam się zbudził, już południe ...
Raj wokół, strumyk szemrze cudnie,
więc Adamowi się udziela ,
to rajskie szczęście, ta niedziela .
Poszedł ogrodem, kwietną steczką*.
Kózkę obejrzał ... Nad owieczką
chwilę się krótką zastanowił:
- z owieczką nie ! Tak postanowił.
Zadzwonię zaraz ja do Pana,
kobieta winna być mi dana.
Już sama myśl mnie rozwesela !
Pan nie odbiera, wszak niedziela.
Dorwał więc Pana w poniedziałek
- o laskę prosi - taki śmiałek !
Przepraszam, Adam, zapomniałem
- Pan mu powiedział - i zaspałem,
dziś szewski dzień , ten poniedziałek.
Trudno, roboty ten kawałek
skończę dla ciebie, tak po prostu ,
byś w raju nie miał ciągle postu .
Kobietę dam, z twej krwi i kości
dla twych swawolnych przyjemności.
Uśpił Adama gdzieś pod drzewem,
we śnie mu z boku wyjął Ewę ...
... Chwilę postała, podumała ,
a że ochotę wielka miała,
szarpie Adama wprost za ucho:
- Wstawaj, nie ujdzie ci na sucho,
popatrz na wdzięki mej urody.
Ach ! Przydałby się jakiś młody ...
Adam szeroko rozwarł oczy,
spojrzał i ... nagle jak wyskoczy ,
już chwyta Ewę , obłapuje ,
wprost bez pamięci ją miłuje !
A gdy się kończy miłowanie,
- bo chłop już dłużej nie był w stanie
- Adam , do czego się nadajesz?
Czy ty już kończysz? Już przestajesz?
Krzyknęła cała rozpłoniona
i zła i wściekła ... Niespełniona.
Natychmiast bierze go w obroty:
- Adam, masz jeszcze moc roboty,
zrób coś do żarcia i do picia,
ja tu nie widzę z tobą życia!
To dom ma być ? Chcę mieć w nim nawę
- w ogóle przedtem zaparz kawę -
a w nawie basen, błękit, woda ,
bo gdzie się przejrzy ma uroda?
Adam? są inne tu chłopaki ?
Jesteś - ja wiem - nie byle jaki,
lecz mnie podziwiać mają wszyscy!
Tobie też wkrótce będą bliscy.
Adam! Proszę, bez hipokryzji ...
Tu nie ma nawet telewizji,
więc jak ja mogę być swobodna ?
I bez serialu "pani modna"
nago wciąż biegać po tych krzakach.
Przecież nie jestem byle jaka!
I nie mów mi , że to kaprysy!
Adam ! To tylko są zarysy
szczęścia, które chcę stworzyć Tobie,
byś znów odnalazł siły w sobie
- teraz wykarczuj tamte krzewy -
byś miodek spijał z ust swej Ewy .
- - -
Adam odszukał telefonik,
i z reklamacją Panu dzwoni.
Pan wysłuchawszy go, bez szmeru ,
rzekł: ... Ty..... Nie dawaj jej numeru!
