bowiem gołębica ciągle jest na niebie
lata na pamiątkę dla twego imienia
niosąc wiadomości wysłane przez ciebie
kwiaty nadal żywe dla twojej pamięci
zawsze podlewamy przy wspólnej rozmowie
czerpiąc z wody życia jak ci wielcy święci
którzy w niebie świecą niczym aniołowie
biała gołębica siada na gałęzi
obserwuje żywych swoim bystrym wzrokiem
wciąż się zastanawia kto ją tu uwięził
zamiast trwale zrównać z niebieskim obłokiem
rozwiń swoje skrzydła i znikaj w przestworzach
a gdy już dolecisz przekaż moje żale
niechaj będzie zawsze tylko wola boża
wieczna sprawiedliwość w boskim trybunale
