cetatea de strega <br />
<br />
lubię kiedy tak otula mnie w niej las<br />
przez mury<br />
<br />
i prawie mogę dotknąć <br />
cieni mieszkających gdzieś na skraju snów <br />
teraz między światło słońca<br />
a blask księżyca wplecionych<br />
<br />
i tylko tego żałuję<br />
bo choć tak lekko wśród szeptów wróżek<br />
i delikatnych muśnięć o stygnący policzek<br />
to chciałabym czasem tak naprawdę <br />
<br />
a każdy rozsypuje się w proch<br />
próg bluszczem obleczony<br />
przekraczając<br />
