Gdy raz na cmentarzu piwko piłem po alejce idącą śmierć zobaczyłem, w cieniu drzewa się nagle zatrzymała tak w te słowa do mnie miło zagadała. Słuchaj no mnie emerycie mój kochany, widzisz dół? On dla ciebie jest wykopany, twój czas nieubłaganie płynie,czas ucieka, plebanek z tacą i kropidłem na cię czeka. Są też i inne piękne do obróbki tematy a ty siedzisz i piszesz o mnie poematy, nie będę się teraz z tobą tutaj droczyć masz do tego dołu szybko wskoczyć. Jak nie zrobisz zaraz tego dobrowolnie, to cię złapię i mocno przycisnę do mnie. Wycisnę z ciebie całe twoje nędzne życie lub zacznij ty się zachowywać należycie. Przestań chrzanić ty mi tutaj jakieś głupoty i gdzie indziej lepiej weź się do roboty, być może klienci na ciebie gdzieś czekają i z niecierpliwością już ciebie wyglądają. Nie ględź więcej mi o zgonie boś nudna, na dokładkę jesteś nieprzeciętnie brudna, przydałaby cię się jakaś dobra praczka bo wyglądasz nędznie jak jakaś żebraczka. Twoja kosa tępa i już jakaś wyszczerbiona, popatrz,śmieje się z ciebie nawet moja żona, nie rozśmieszaj ty mnie ja cię bardzo proszę i spraw sobie u kowala ostrą nową kosę. Ubierz też się bardziej modnie no i ładnie bo jak ktoś cię taką ujrzy to ze śmichu padnie, no a twoja skóra i cera,mój ty Boże drogi wygląda ja moja brudna ścierka do podłogi. Spraw także sobie piękne i nowe szaty, za gotówkę,nie jak moi rodacy na raty, a jak doprowadzisz się ty do porządku to negocjacje zaczniemy od początku. Śmierć ze złości aż się zatrzęsła cała, taka ją wielka cholera na mnie brała, jeszcze przed chwilą była jak błyskawica lecz zrozumiała że wyglądem nie zachwyca. A że zawsze jest szybko jako błyskawica ulotniła się bardzo cichutko,jak kocica, i odeszła jednak troszkę zawstydzona że nie jest tak piękna jak moja kochana żona.. Ulotniła się dla poprawienia wyglądu,urody, poleciała migiem do znanego domu mody. Ja na ławeczce nadal siedzę,słonko świeci a między grobami wesoło się bawią dzieci. Sprawiła sobie nową bluzkę i spódniczkę, odwiedziła także dobrą kosmetyczkę, zaszła także do fryzjera,poprawiła czuprynkę, wychodząc miała bardzo zadowoloną minkę. Piękna na niej lśni już a kapturem peleryna, teraz śmierć to cud piękna jest dziewczyna, wygląda teraz jak z jakiegoś żurnala mody gdyż ubiór i mydło dodały jej cudnej urody. Zaszła także do urodziwego we wsi kowala co do paleniska koksu wciąż dowala, on ze wszystkim się bardzo dobrze sprawił i na drzewcu nową kosę fachowo jej oprawił. Stoi przed lustrem podziwia swoje oblicze teraz emerytowi się spodobam,na to liczę, spokojnie mogę już iść po życie emeryta wiem że z przyjemnością mnie przywita, Wiem że kiedyś odejść mi będzie trzeba, pójdę do piekła,czy jednak do nieba? Śmierć otoczy mnie swoim ramieniem a moje życie będzie już wspomnieniem. Gdy z ławeczki już wstać sobie chciałem na cmentarnej alejce cud pannę ujrzałem, szła powoli lekkim,dostojnym krokiem a ja wodziłem tylko za nią swoim wzrokiem. Podeszła z pięknym uśmiechem na twarzy, bądźcie spokojni,Wam to też się zdarzy, wnet spotkacie Ją na swojej życia drodze i nikt Wam wtedy w niczym nie pomoże. Delikatnie ujęła mnie za moje silne ramię, czy emeryt łaskawie z ławki może wstanie? Mamy jeszcze długą drogę do przebycia będę z tobą aż do końca twojego życia. Grzecznie więc z mej ławeczki wstałem i jeszcze ciepłą swoją dłoń jej podałem, i chodzimy po świecie ciągle tak we dwoje bo to jednak do niej należy życie moje. Ty też możesz spotkać ją szybko,wszędzie, bo ona zawsze obok Ciebie blisko będzie, w domu,pracy,czy tez w patku na spacerze ona i tak kiedyś Twoje życie Ci odbierze! Możesz płakać,wyć i wić się jak piskorz to ani sekundy życia ty nie zyskosz, Twoja dusza opuści Twoje martwe ciało które być może by jeszcze żyć chciało. I gdy nadejdzie już ta ostatnia Twoja chwila Twoja dusza zamieni się w pięknego motyla, odleci od Ciebie,prosto w stronę słońca gdzie już żyć będzie bez Ciebie,bez końca!